Verslagen
Flores, Sumbawa en Lombok
21-09-2018
De 27e augustus vertrekken we met een groot deel van de rally vloot richting het zuiden vanaf Buton. Nadat we eerst een stukje moeten motoren steekt er, nadat we het eiland Buton voorbij zijn, een windje op en een prachtige stroom mee. We gaan echt heel hard, we varen op de wind gemakkelijk 8 tot 9 knopen. Omdat het zo voorspoedig gaat, passen we ons plan aan en gaan in één overnachtte tocht naar Flores. Midden in de nacht treffen we een klein Indonesisch vrachtschip, wat ons lijkt te willen aanvaren, maar op zijn minst wil laten schrikken. We hebben gehoord over Indonesische schepen die denken dat als je vlak langs een buitenlands schip vaart, dat je wat van hun geluk kan meenemen, maar dit is midden in de nacht toch onplezierig… Wanneer we het schip aan ons stuurboord willen laten passeren, draait hij naar ons bij, we draaien nog meer naar bakboord en hij draait ook verder naar ons toe… Sandra probeert het schip meerdere keren via de marifoon aan te roepen, maar geen enkele reactie… we draaien vervolgens180 graden naar de andere kant en opnieuw stuurt hij zijn boot om in onze richting bij. Met extra motor door ons aangezet weten wij vrij van hem te komen… Bevriende zeilschepen/catamarans hoorden ons op de marifoon en zagen onze manoeuvres op de AIS, ze vragen ons via de marifoon of het goed is gegaan. Toch een prettig idee dat je met elkaar vaart.
We komen net voor zonsondergang aan op Lingeh Bay op Flores. Er liggen meer schepen, waarschijnlijk van een andere rally. Onmiddellijk komt er een kano met een man en 2 jongens naar ons toe. Ze hopen schriften en pennen te krijgen, we geven ze 3 petten en we zien 3 hele blije mensen. Consequentie was wel dat we de volgende dag vele bootjes met kinderen langs krijgen die ook allemaal petjes willen, die hebben we niet, dan pennen of schriften… we hebben ze niet en moeten ze bij de volgende haven maar gaan kopen.
Bij onze oversteek naar Flores raakt de generator bij het draaien oververhit, waarschijnlijk is er iets mis met de koeling, dus Frank heeft weer een klusje. We liggen in Lingeh Bay een hele dag waarbij Frank van ’s morgens vroeg tot midden in de nacht (2 uur) sleutelt aan het koelingssysteem; Vervangen van de impeller, schoonmaken van de warmtewisselaar, filter vervangen. Het opstarten kost moeite maar het lukt Frank aan het eind de generator weer helemaal aan de praat te krijgen zonder problemen.
Vervolgens vertrekken we naar de volgende baai, Bari Bay, waar we hetzelfde meemaken met alle kinderen die spullen willen. We bedachten plots dat we nog kleurpotloden hadden en ballonnen die we konden weg geven.
Dan richting Labuan Bajo, waar we eerst in de noordelijke baai liggen, Waecica, gezellig gegeten aan het water. Daarna op 1 september naar de rally plek, waar we alle andere boten van de rally weer tegen komen, en we starten dan ook met een barbecue bij het cruisers vriendelijke hotel aan de baai. We gaan naar het stadje Labuan Bajo om te bekijken en om inkopen te doen. Opvallend voor ons is het relatief grote aantal toeristen wat er loopt. Labuan Bajo is de plek waar mensen heen gaan om te duiken bij de Komodo eilanden en om de Komodo varaan, of hoe ze het hier noemen de Komodo dragon, te zien. De enige plek ter wereld waar deze nog leeft en pas gevonden in 1951 door een Hollandse priester.
Op 4 september komt Ariëtte (heel goede vriendin van Sandra) vanuit Amsterdam aan op Labuan Bajo. Wat een feest om haar te zien! We gaan vanaf het vliegveld eerst naar het stadje, want de bedoeling was om vrij snel naar de Komodo eilanden te gaan. Het loopt anders… er is last minute door de hoogwaardigheid bekleders op Flores een dagprogramma voor de zeilers ingelast. Doel is om de nieuwe marina die in Flores komt, te promoten. We krijgen ’s morgens op de boot bezoek van het leger (marine vaartuig) om te zeggen dat we echt om 9 uur moeten verzamelen. We twijfelen wat te doen, maar gaan dan toch naar wat een prachtige dag voor ons en een prachtige eerste dag voor Ariëtte blijkt te worden.
We worden opgehaald om naar een hotel verderop te gaan waar we worden ontvangen door belangrijke mensen en vriendschap wordt ons aangeboden, onder andere door Frank (namens de alle zeilers) een Indonesisch hoofddeksel op te doen en een kip aan hem te geven. Hij was even bang dat de kip ook direct geslacht moest worden, maar dat is niet aan de orde. Daarna beginnen de dansen en mogen we gezamenlijk wat eten. Samen eten is in Indonesie een teken van vriendschap en een teken van familie. Vandaar dat we bij elke gelegenheid eten krijgen aangeboden.
We gaan daarna naar een school, waar de hele school is uitgelopen en aangekleed in deels majorettes met fanfare maar ook daarna dansers in traditionele kleding. We krijgen vele dansen en toespraken, het is prachtig. Ariëtte en Sandra mogen ook meedansen, over de bamboestokken.
Daarna wordt er een bezoek aan een grot ingelast, waar we onder de grond bijzondere vormen van de stalagmieten en stalagtieten zien, maar veel bijzonderder zijn de fossielen die we zien, waaronder één van een schildpad.
Weer in de bus terug en ’s avonds een diner in een luxe hotel met hoogwaardigheid bekleders en de ‘yachters' (zeilers) Eerst krijgen we verschillende toespraken om een nieuwe marina te promoten in Labuan Bajo. We worden gevraagd wat we belangrijk vinden voor een marina. Daarna zitten we aan tafel met Admiral dr. Marsetio, ofwel Thio, de ‘honarary advisor to the minister of marine affairs’ . Hij was voorheen de admiraal van de Indonesische marine en heeft een deel van zijn opleiding in Den Helder genoten en vindt het geweldig om met een paar Nederlanders aan tafel te zitten. Halverwege de avond klimt hij onverwacht het toneel op om te gaan zingen: Elvis Presley, ‘It’s now or never’, en hij kan het ook nog zeer goed. Aan het eind van de avond dansen we allemaal rond de tafels en krijgt Frank een zware ‘gouden’ munt van de admiraal met zijn naam erop. Er worden foto’s van gemaakt.
We vertrekken daarna richting Komodo. De eilanden groep die er kaal ontoegankelijk uitzien, maar prachtig zijn. Op deze eilanden leven de Komodovaranen, die verder nergens meer op de wereld voorkomen. Bij het eiland Rinca ankeren we. We halen ‘Mirniy Okean’ (Carlos and Linda) even op om de tour te doen. Vrijwel direct zien we vele apen langs de kant van het eiland. Daarna hebben we een wandeling met een gids. Eerst denken we nog, dat we misschien wel niets zullen zien bij de wandeling… totdat een meterslange Komodo dragon ons pad kruist. De mannen (Frank en Carlos) zijn gefascineerd, de vrouwen (Sandra, Ariette en Linda) zijn gewoon bang voor het beest. De varaan is giftig, als dit prehistorische beest je bijt kost het enkele dagen totdat het gif is ingewerkt en dan valt het gebeten beest dood neer en wordt met huid, haar en botten verslonden. Zo staan buffels en herten op hun menu. Maar een aantal maanden geleden is er ook nog een mens dood gebeten, die zonder gids aan het wandelen was.
De foto’s spreken voor zich.
Een dag later zeilen we met de Blue Roger naar het noorden van de Komodo eilanden. Eerst nog langs het beroemde ‘roze strand’ Waar in het zand rode bacteriën uit het koraal liggen waardoor het roze is. Vandaar af naar een idyllische baai waar je prachtig kan snorkelen. We pakken onze snorkel spullen en zwemmen richting het strand, wat prachtige beelden oplevert. ’s Avonds eten met z’n allen, 7 man met ‘Mirniy Okean’ en ‘Blue Roger’, op ‘Slow Flight’ een Morgan, uit de USA, Kimi en Trevor, heel lieve mensen.
We vertrekken de volgende ochtend om een lange oversteek te maken naar Sumbawa. We gaan met een grote snelheid richting Sumbawa, lekker wind en stroom mee, maar wel een beetje pittig voor Ariëtte. We gaan wat verder dan de meeste boten naar het plaatsje Kilo, om te overnachten. We maken 77 mijl die dag, een record in 11 uur! Daar aangekomen liggen er al een paar andere zeilboten met talloze kleine bootjes met kinderen erin. Ze vragen om schriften, potloden en petten en een klein meisje vraagt aan Ariette nagellak, en ze is zielsgelukkig met het potje wat ze van Ariette krijgt. We hebben nog een korte borrelafspraak op ‘Sail on Sailor’, Australiërs met een grote catamaran. Heel gezellig. De volgende dag richting Badas, maar we eindigen iets daarvoor op het eiland Moyo op de ankerplaats die beschreven wordt als ‘Bacardi Beach’. Misschien zijn we verwent, maar we zien dat niet. We vertrekken ’s morgens heel vroeg om op tijd voor de city parade in Badas te zijn. Om 8.30 uur arriveren we Badas, de haven voor Sumbawa Besar. Nadat de boot is neergelegd in de kleine haven worden we met een bus opgehaald om naar de Parade te gaan, althans dat dachten we. Maar het blijkt dat we een tour over het eiland en het landschap krijgen en naar een dorp gaan waar machetes worden gemaakt, door de ijzersmeden die daar wonen. Leuk om te zien. Vervolgens eten we samen met het hele dorp en maken muziek. Frank mag het eten openen.
Daarna naar de city parade, een jaarlijks festijn, waar alle traditionele dansen en kleding voorbij komen, een prachtig gezicht.
Later die avond eten we op het terrein van de haven, aan kleine klapstoeltjes, verderop is er een expo, waar het vreselijk druk is, maar leuke optredens zijn waar we met Sven en Lisa van ‘Randivag’ naar toe gaan. Een dag later bekijken we het paleis van de Sultan, wat geheel van teakhout is gemaakt. Heel indrukwekkend, omdat echt alles van hout is, de vloeren, de trappen, de dakpannen etc.
We gaan tevens naar de traditionele groente- en fruit markt waar we flink inslaan, Frank weet zowaar Magnums (ijsjes) te vinden! Daarna een dag door naar een kleine baai, Potopaddu, op weg naar Lombok. We liggen met 4 boten in het baaitje als we de dorpelingen weer zien naderen. De bekende vragen komen weer, petten, schriften, pennen, bier. De sfeer is echter wat agressiever dan we eerder hebben mee gemaakt, de mensen gaan ook niet weg, nadat we ze wat gegeven hebben. Het voelt nu meer als bedelen dan eerder. Als ze de volgende ochtend alweer om 6 uur ’s morgens rond de boot zwerven met hun kleine bootjes, gaan we snel weg. Iets te snel, want we kijken niet goed naar de route en lopen zowaar even vast in de modder. Maar geen probleem, we zijn zo weer los. De oversteek naar Lombok die volgt is een pittige. Hoog aan de wind, de wind neemt ook toe, en de golven ook. Met 30 knopen aan de wind en het water in het gangboord kruizend, geeft Ariette geen krimp. Ze voelt zich geheel niet zeeziek en het gaat prima. Aangekomen op een plekje achter een rif aan de noord oost kant van Lombok. Terwijl we gezellig kletsen bij ‘Henrietta’ aan boord, zet de wind aan en zien we dat onze ‘Blue Roger’ gedraaid is. We blijken toch wel heel dicht bij het rif te liggen en we halen wat ankerketting op, dan liggen we beter. Sandra is er niet gerust op en blijft de nacht in de kuip liggen.
We varen door naar Medana Bay Marina in Lombok, het noord westen. De plek waar de aardbevingen nu 6 weken geleden flink hebben toegeslagen. De 30 mijl overtocht blijkt opnieuw tegen te vallen. Veel wind op de neus , Bft 7, hoge zee en veel overstag gaan tegen de wind in naar het westen. Ariette heeft nergens last van en is onder de indruk van het geweld en Franks zeilcapaciteiten. Conclusie van Frank is, dat Ariette helemaal geen last heeft van zeeziekte (wat ze altijd heeft aangegeven) en gewoon moet gaan zeilen in de toekomst. We komen moe aan bij Medana Bay Marina en blijven daar 1 nachtje liggen. Volgende dag naar Gili Air. Daar zien we de eerste tekenen van de aardbeving. Huizen in elkaar gestort, veel restaurants dicht, weinig toeristen. We gaan ’s middags nog even snorkelen, maar op de plaats waar wij waren viel het tegen wat het koraal betreft, wel talloze verschillende vissen. Het eilandje is 1 van 3 kleine eilanden op rij, welke erg toeristisch zijn normaal gesproken, maar nu na de aardbevingen nauwelijks bezocht worden.
We gaan weer naar Medana Bay Marina terug om te helpen met het initiatief van de zeilrally, het herbouwen van een tijdelijk lagere school gebouw. Kimi en Trevor (‘Slow Flight’) zijn de initiatief nemers en zijn dan al dagen aan het werk om alles te organiseren. De meeste zeilboten werken 1 of 2 dagen mee, en geleidelijk zie je een gebouw van bamboe en beton ontstaan.
De indrukken van de aardbeving komen hier pas echt op je netvlies te staan. Er staan nauwelijks nog huizen overeind. Mensen wonen in hutten en tenten. Naast de school staat een mevrouw met nog één kast met wat van haar spullen te koken op een kooksetje terwijl het huis als gruis op de grond om haar heen ligt. Het bouwproject is bedoeld als een tijdelijk schoolgebouw, maar het wordt stevig gebouwd voor de kinderen, die na enkele dagen weer op het terrein naast het schooltje komen te zitten.
We gaan nog een dag naar een ‘Elephant park’ , waar dieren verblijven die in Indonesie voorkomen. Mooi gezicht met vogels op onze arm en een python rond Frank en Sandra.
Dan komt toch echt de dag, 19 september, dat Ariette al weer naar huis gaat… Wat is het snel gegaan! We hebben heel veel gedaan en veel gezamenlijk gezien, maar ook is het omgevlogen! Wat was ze een goede crew met haar heerlijke fruitsalade in de morgen voor ons. Ze vertrekt met de Ferry naar Bali en vliegt vanaf daar terug naar Amsterdam!
Blue Roger Blogs
01-06-2019 - Aankomst
25-05-2019 - Stoomschip Blue Roger
12-05-2019 - Terug in Spanje en Portugal
29-04-2019 - Met grote snelheid door de Middellandse Zee
19-04-2019 - Blue Roger terug in de Middellandse Zee
04-04-2019 - Terug in de Rode Zee, naar Suez.
09-03-2019 - Rode Zee
21-02-2019 - Van India naar Djibouti
03-02-2019 - Oversteek naar India
30-01-2019 - Thailand, één van de vele ware verhalen.
22-01-2019 - Mooi Thailand
09-01-2019 - Thailand, blog volgt over enige tijd.
26-12-2018 - Het ware verhaal op Langkawi.
22-12-2018 - Langkawi met Floor, Evelien, Martijn en Bowie.
14-12-2018 - Singapore en Maleisië
27-11-2018 - Eind van de Indonesië rally.
06-11-2018 - Het verhaal aan boord van Jan Willem en Marleen.
30-10-2018 - Belitung & Bangka
21-10-2018 - De orang-oetan
15-10-2018 - Bali en Bawean
12-10-2018 - Een droomreis. (Het ware verhaal van Ariëtte)
21-09-2018 - Flores, Sumbawa en Lombok
29-08-2018 - Het eiland Buton, Celebes.
21-08-2018 - Tifu op het eiland Buru
16-08-2018 - Spice Islands
03-08-2018 - Naar Indonesië
19-07-2018 - Op naar T.I.(Thursday Island)
14-07-2018 - Cairns
16-06-2018 - Whitsunday Islands en Magnetic Island.
04-06-2018 - Op weg naar de Whitsunday Islands
04-06-2018 - Het (ware) verhaal van Marjan en Theun.
22-05-2018 - In noordelijke richting langs de kust richting Fraser Island
14-05-2018 - Reparaties aan boord, familie aan boord
06-05-2018 - We are back!
03-11-2017 - Australië !
17-10-2017 - Nieuw Caledonië
05-10-2017 - Bula !
28-09-2017 - Het ware verhaal, deel 3;)
22-09-2017 - Tonga en naar Fiji
10-09-2017 - Walvissen
28-08-2017 - Oversteek van Bora Bora naar Niue.
15-08-2017 - De Society Islands (deel 2)
10-08-2017 - Society eilanden (deel 1)
24-07-2017 - Overtocht Tuamotus met gebroken verstaging
03-07-2017 - Markiezen
23-06-2017 - Pacific
20-05-2017 - Wachten in Panama
05-05-2017 - Cartagena
26-04-2017 - we staan in Zilt Magazine
24-04-2017 - Curacao
28-03-2017 - Naar de ABC eilanden
10-03-2017 - Naar het zuiden
25-02-2017 - Guadeloupe
12-02-2017 - St Kitts, Nevis en Antigua
30-01-2017 - Ontmoetingen
16-01-2017 - Het ware verhaal (deel 2)
15-01-2017 - Van Dominica en Guadeloupe naar Sint Maarten
11-01-2017 - Klussen op Martinique
03-01-2017 - In de Caribbean: Barbados en St Lucia
24-12-2016 - De oversteek over de Atlantische oceaan (4-21 december)
03-12-2016 - Voorbereidingen oversteek Atlantische oceaan
27-11-2016 - Tenerife en La Gomera
22-11-2016 - Het ware verhaal.... ;-)
19-11-2016 - De Canarische eilanden
11-11-2016 - De oversteek naar de Canarische eilanden
06-11-2016 - We pakken het weer op.
19-10-2016 - Een zwarte dag
05-09-2016 - In de Spaanse ria's
01-09-2016 - De eerste oversteek
28-08-2016 - Het buitenboord motortje
24-08-2016 - Kennismaking met Zuid Engeland
19-08-2016 - De eerste dagen
14-08-2016 - we zijn vertrokken
04-08-2016 - we maken plannen om te vertrekken
26-07-2016 - Huwelijksreis